Wybór wierszy oraz poemat "Pugaczow" rosyjskiego poety Siergieja Jesienina (1895-1925) poprzedzone przedmową oraz zaopatrzone w notę biograficzną. "Czytelnika drugiej połowy XX wieku, podobnie jak dawnych wielbicieli Jesienina, pociąga nieodparcie najistotniejszy walor utworów poety - ich emocjonalność, naiwna, a zarazem nie do odparcia, ich intonacja, osobista, a zarazem współbrzmiąca z wewnętrznymi przeżyciami i doznaniami odbiorcy. Wszystkie elementy Jesieninowskiego wiersza podporządkowane są przekazowi tej emocji, uaktywnieniu jej i zwielokrotnieniu [...]. Tak czy owak, w przypadku Jesieninowskiej liryki mamy do czynienia z fenomenem złożonym. Siła jej polega na słabości i uległości wobec świata i czytelnika, trwałość - na kruchości i nieważkości. Zapewne sam Jesienin zdawał sobie z tego sprawę. Liryce rezonansu natychmiastowego grozi w końcu nieuchronna monotonia, jej pole widzenia jest wąskie i ograniczone. Wiele wskazuje na to, że poecie nieobce były zamiary wprowadzenia swojej muzy na obszary epiki. Wymownym świadectwem owych poszukiwań jest poemat , tak znakomicie przełożony jeszcze przed wojną przez Władysława Broniewskiego. Tutaj Jesieninowska emocja dociera do nas nie bezpośrednio, lecz z głębi historii, nadając tragicznym dziejom buntu chłopskiego zdumiewającą plastyczność i nieoczekiwany walor bezpośredniej relacji. Wielka szkoda, że przedwczesna śmierć nie pozwoliła poecie na dalsze próby w tym kierunku. pozwala przypuszczać, że Jesienin-epik mógłby zaćmić Jesienina-liryka [z Przedmowy]".