Pisze książki: literatura obyczajowa, romans, literatura piękna, powieść historyczna, biografia, autobiografia, pamiętnik, poezja Urodzona: 01.06.1921 Zmarła: 03.09.2002 Poetka, powieściopisarka, tłumaczka, plutonowy podchorąży, żołnierz Armii Krajowej i Kadry Polski Niepodległej, więzień Pawiaka, powstaniec warszawski, jeniec wojenny, emigrant. Wydała ponad dwadzieścia książek (powieści, wspomnienia, monografie, poezje). Studiowała w Wydziale Dyplomatyczno-Konsularnym Akademii Nauk Politycznych i tajnym Uniwersytecie Warszawskim, w konspiracji działała od 1939 w Służbie Zwycięstwu Polski (później ZWZ i AK). Została aresztowana 12 stycznia 1941 i do czerwca była przetrzymywana w na Pawiaku. W 1943-1944 należała do redakcji pism "Kuźnia" i "Dźwigary". Gdy wybuchło powstanie warszawskie została łączniczką batalionu "Iwo". Była w niewoli jenieckiej w stalagu Oberlangen. Po wojnie (w latach 1945-46) pracowała w Polskim Czerwonym Krzyżu we Włoszech. Następnie przebywała w Wielkiej Brytanii, w Argentynie (tam też była współzałożycielką Stowarzyszenia Literatów i Dziennikarzy Polskich) i w Buenos Aires. W 1962 powróciła do kraju i działała w Związku Literatów Polskich. Jako poetka debiutowała w "Nowej Wsi" w 1937. Wydała m.in. tomiki wierszy pt. Popiół i płomień, Dzika perła. Ponadto spod jej pióra wyszły powieści Spojrzenie na brzeg, Druga ziemia, Nad nami noc, Dziewczęta za drutami, Rzecz najważniejsza, Przymierze z miastem, Magnificat, czyli Hymn życia. Była członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Wielokrotnie odznaczana m.in. Medalem za Warszawę 1939-1945, Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945, Krzyżem Armii Krajowej, Warszawskim Krzyżem Powstańczym, Krzyżem Partyzanckim, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Spoczywa na Cmentarzu Bródnowskim http://www.1944.pl/historia/powstancze-biogramy/Jozefa_Radzyminska [lubimyczytac.pl]