Wybór wierszy rosyjskiego poety Siergieja Jesienina (1895-1925). "Książka ta jest nie tylko prezentacją dorobku twórcy obcojęzycznego w polskiej szacie słownej. Jesienin, którego Nowak nam przedstawia, to w pierwszym rzędzie jego osobisty, prywatny Jesienin. Nie tylko p r z e t ł u m a c z o n y na polski, ale i w y t ł u m a c z o n y w języku Nowakowej poezji. A dwujęzyczność tej książki, fakt, iż przekładom towarzyszą w niej teksty oryginalne, tym bardziej pozwala zdać sobie sprawę, że właściwy jej temat wykracza poza to, co kryją same wiersze rosyjskiego autora. Tematem tym staje się tu bowiem spotkanie dwóch indywidualności poetyckich - blisko ze sobą spokrewnionych, lecz i odrębnych. W kręgu twórców, z którymi kontakty pomogły autorowi skrystalizować własną indywidualność artystyczną i rozwinąć zalążki tkwiące w znanej mu z dzieciństwa poezji ustnej, Jesienin zajmuje jedno z miejsc poczesnych, stanowi, mówiąc inaczej, składnik najbliższych tradycji Nowaka, który - jak to miało miejsce także w wypadku innych przyjaźni literackich - poszukiwał u Jesienina nie tylko Jesienina, lecz poniekąd i siebie. Odnajdujemy w tych przekładach wyraźne piętna oryginalnej poetyki tłumacza w tej samej mierze, w jakiej - na odwrót - w wielu jego wcześniejszych wierszach dostrzeżemy ślady kontaktów z Jesieninem [...]. Nowak wybiera do tłumaczenia te utwory Jesienina, które są szczególnie bliskie jego własnej poetyce. Spośród czterdziestu zamieszczonych w tej ksiażce przekładów dwadzieścia trzy to wiersze z okresu przedrewolucyjnego, dziesięć - to wiersze z lat 1917-1919, i tylko siedem - z okresu ostatniego. Brak całkowicie wierszy , sentymentalnych czarnych romansów, a nawet erotyków. Absolutną większość stanowią utwory pejzażowe, obfitujące przy tym w tak bliskie Nowakowi, pokrewne jego własnemu wiejskiemu dziedzictwu, motywy religijne, biblijno-ewangelijne i motywy wiejskiego bytu, odpowiednio przetworzone i uogólnione poetycko [z Posłowia - ze skrzydełka obwoluty]".